Daha yeni başlamıştık senemize, sen gelmiştin ve ben seni tanımıyordum. Konuşamamıştım seninle! Belki de seninle konuşup saçmalamaktan korkuyordum kim bilir.
Tanışma vaktimizin geldiğini düşünüyordum. Gelip sadece merhaba demekti niyetim. Bir baktım konuşuyoruz hem de saatlerdir. Ne kadar da bana benziyorsun. Çekingen, kibar... Her bir yanın bana benziyor. Seninle konuşurken kendimi cennetteymiş gibi hissediyordum. Karşımda sen; yumuşacık saçların, parıldayan gözlerin ve o güzel gülümsemen! Galiba senden hoşlanmaya başlamıştım.
Her şey güzel gidiyordu. Fakat sanki benden soğumuştun. Acaba benimle konuşmak istemiyor muydun? Sıkıcı biri miydim yoksa? Ve o günden sonra bana bir şeyler oldu. Gelip de seninle konuşamadım. İstemediğimden değil. Bunu her şeyden çok istiyordum ve bunun için her şeyimi de verirdim. Ama konuşamadım...
KONUŞAMIYORUM!..
Seni düşündüğümde hayatıma yeni bir sayfa açılıyor. Birlikte ne kadar mutlu olabileceğimizi düşünüyorum. Aramızdaki aşkın sonsuza dek süreceğini, asla birbirimizi bırakmayacağımızı...
Ama bunlar sadece hayal bunu da biliyorum. Beni asla sevmeyeceğini, belki de görmezden geleceğini. Sen de haklısın! Beni sevmen için bir neden yok, hayatına kim bilir kimler girecek. Mutlu bir yuva kuracaksın belki de. Çoluk çocuğa karışacaksın, bu da senin hayalin. Sadece hayal, görmek istediklerin. Kim istemez ki bunları, ileride sahip olmak istediklerimiz!
İşte ben bunları senle yaşamak istiyorum, sadece senle... Sıcacık evimizde otururken çocuklarımızın evde bir sağa bir sola koşuşturmasını. Beraber geçireceğimiz mutlu günler aklımdan bir saniye çıkmıyor.
Asıl aşk nedir biliyor musun? Herkes mutlu olmak ister ama aşk mutsuz olmayı da cesaret edebilenlerde vardır.
